Μήνυμα της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκης Κεραμέως, για τη γιορτή των Τριών

Ιεραρχών

«Από αυτή την τέχνη, δεν υπάρχει σημαντικότερη. Με τι μπορεί να συγκριθεί η διάπλαση της

ψυχής και της διάνοιας των νέων;»

Τα λόγια του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, που μαζί με τον Βασίλειο το Μέγα και το Γρηγόριο

Ναζιανζηνό ή Θεολόγο αποτελούν τους Τρεις Ιεράρχες, την μνήμη των οποίων τιμούμε στις 30

Ιανουαρίου, παραμένουν διαχρονικά. Μεταφέρουν το απόσταγμα της σοφίας και της αρετής

τους, σε μία χρονική συγκυρία που, εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας, η εκπαίδευση έχει

εισέλθει σε μία νέα εποχή, αξιοποιεί νέα εργαλεία και μεθόδους, παραμένει όμως πάντοτε

σταθερά η «μείζονα τέχνη» για την καλλιέργεια καρδιάς και νου.

Αγαπητές και αγαπητοί εκπαιδευτικοί, το λειτούργημα που επιτελείτε, και δη υπό τις

ιδιαίτερες και αντίξοες συνθήκες που έχουν προκληθεί από την πανδημία, είναι πολύτιμο.

Καθημερινά δίνετε τον καλύτερό σας εαυτό, προκειμένου να διαπλάσετε ολοκληρωμένους

ανθρώπους, με ανάταση ψυχής και διάνοιας. Τους αυριανούς επιστήμονες, τους

επαγγελματίες, τους γονείς, τους ικανούς, ισορροπημένους, ολοκληρωμένους πολίτες του

μέλλοντος.

Αγαπητές μαθήτριες, αγαπητοί μαθητές, η δίψα σας για μάθηση, οι γνώσεις που σας

παρέχουν απλόχερα οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς σας, αλλά και που αντλείτε μόνοι σας από

κάθε δυνατή πηγή, με επιμέλεια και επιμονή, είναι τα δικά σας εφόδια. Το μέλλον σας ανήκει,

και καθήκον σας είναι να προοδεύετε, να αναζητάτε απαντήσεις, να αμφιβάλλετε, να

διεκδικείτε το καλύτερο που σας αξίζει.

Χρόνια Πολλά σε όλη την εκπαιδευτική μας κοινότητα.

Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

 Οι τρεις Ιεράρχες

Με την ονομασία Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται τρεις άγιοι και Θεολόγοι της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών: ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Θεολόγος.

Αναδείχθηκαν Πατέρες της Εκκλησίας και Άγιοι. Η σοφία και η δράση τους τούς έδωσε τον τίτλο των Μεγίστων Φωστήρων, όπως ψάλλεται και στο τροπάριό τους: «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρας Της Τρισηλίου Θεότητος...».

H εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε στα μέσα του 11ου αιώνα και στα χρόνια του Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου ή του Αλέξιου Α΄Κομνηνού από τον Μητροπολίτη Ευχαΐτων Ιωάννη Μαυρόποδα ο οποίος συνέθεσε τμήμα της Ακολουθίας για τους Τρεις Αγίους της Εκκλησίας. Στην Ακολουθία ο Μαυρόπους υμνεί τη σημασία του έργου και την ποιότητα της δράσης τους και τονίζει τη σχέση της Τριανδρίας με τον Τρισυπόστατο Θεό για την Ορθόδοξη Εκκλησία.  Οι Τρεις Άγιοι εμφανίζονται μαζί το 1066 στο Ψαλτήριο Θεοδώρου και σε όλη τη διάρκεια του 11ου αιώνα όλο και πιο συχνά σε εικονογραφημένα χειρόγραφα. Στα Ευχάιτα πρέπει να καθιερώθηκε για πρώτη φορά η εορτή όταν ήταν εκεί ο Μαυρόποδας Μητροπολίτης. Η μνήμη των Τριών Ιεραρχών έρχεται να συμβολίσει μεταφορικά την Αγία Τριάδα και τον ρόλο των Τριών Πατέρων στη διαμόρφωση του τριαδικού δόγματος και να υποδηλώσει τα όρια προσέγγισης του ελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού. Ουσιαστικά η εκκλησιαστική εορτή θεσπίστηκε με σκοπό την κατασίγαση της εγερθείσης διάστασης σχετικά με την αξιολογική ιεράρχησή τους και δεν ήταν παρά ένα απλό επεισόδιο της ιστορίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, καθώς ο καθορισμός περιελάμβανε τρεις πατέρες οι οποίοι ανήκαν στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η αυτονόμηση της Εορτής από το Εκκλησιαστικό πλαίσιο και η θεσμοθέτησή της ως σχολικής εκδήλωσης δεν αναφέρεται πριν από τον 19ο αιώνα. 

Οι διαδικασίες καθιέρωσης της εορτής ως εκπαιδευτικής συνδέονται με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν σε συνεδρίαση του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου στις 9 Αυγούστου του 1841, η οποία πραγματοποιήθηκε με αφορμή τον θάνατο του καθηγητή του ιδρύματος Δημήτριου Μαυροκορδάτου και δωρεάς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών της οικίας του θανόντος από τον πατέρα του, θέλησαν να τον τιμήσουν. Τελικά προκρίθηκε η καθιέρωση μνημοσύνου υπέρ των ευεργετών του Πανεπιστημίου κατά την Εκκλησιαστική Εορτή των Τριών Ιεραρχών. Ο πρώτος Εορτασμός-μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1842. Η πραγματική θεσμοθέτηση της εορτής όμως θα καθυστερήσει: θα πραγματοποιηθεί το 1911 όταν το ανώτατο αυτό ακαδημαϊκό ίδρυμα θα αποκτήσει τον καινούργιο οργανισμό του και μέσα σ΄ αυτόν θα προσδιορίσει και τις εορτές του.

(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

 Κοπή βασιλόπιτας στο Δημοτικό σχολείο Αλοννήσου 

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών θα γίνει η καθιερωμένη κοπή βασιλόπιτας σε κάθε τάξη με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Αλοννήσου τηρούμενοι όλα τα μέτρα προστασίας κατά της διασποράς του υιού . Φυσικά για τον τυχερό που θα κερδίσει το φλουρί το δώρο δεν θα μπορούσε να είναι  κάτι άλλο από βιβλίο σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας στα παιδιά. 

Ευχόμαστε όλα τα παιδιά να είναι τυχερά στη ζωή τους, να έχουν δύναμη και θέληση για τη ζωή , τη μάθηση και την πρόοδο και να μην σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται και να χαμογελάνε. 

Ευχαριστούμε θερμά τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για τις πίτες και για τα βιβλία-δώρα!!

Και του χρόνου με υγεία !!!

 

Μήνυμα της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκης Κεραμέως,

για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος – 27/1/2021

 

«Δέκα μεταγωγές κατέφθαναν καθημερινά. Δεν υπήρχαν αρκετοί εργάτες για να μεταφέρουν όλες τις αποσκευές, γι’ αυτό και συσσωρεύονταν σε τεράστιους σωρούς και παρέμεναν στο σταθμό για μέρες.

Μια επιπλέον βάρδια των Ζοντερκομάντο προστέθηκε. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν αρκετή. Τουλάχιστον 400 Έλληνες από τη μεταγωγή της Κέρκυρας και της Αθήνας διατάχθηκαν να ενσωματωθούν στο Ζοντερκομάντο. Τότε, κάτι πραγματικά ασυνήθιστο συνέβη. Αυτοί οι 400 έδειξαν ότι, παρά τα συρματοπλέγματα και τα μαστιγώματα, δεν ήταν δούλοι αλλά ανθρώπινα όντα. Με σπάνια αξιοπρέπεια, οι Έλληνες αρνήθηκαν να σκοτώσουν τους Ούγγρους! Δήλωσαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν πρώτα οι ίδιοι. Δυστυχώς, αυτό και έγινε. Οι Γερμανοί το φρόντισαν. Αλλά τι μάθημα θάρρους και χαρακτήρα είχαν δώσει αυτοί οι Έλληνες αγρότες. Είναι κρίμα που ο κόσμος δεν γνωρίζει περισσότερα γι’ αυτούς!»

 

Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο «Πέντε καμινάδες» (Five Chimneys), της Olga Lengyel, μίας Εβραίας από την Ουγγαρία που επέζησε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Η Lengyel, μόνη επιζήσασα μεταξύ των μελών της οικογένειάς της που οδηγήθηκαν εκεί, περιγράφει με δέος το ψυχικό σθένος Ελλήνων που αντίκρυσε στο Άουσβιτς, και οι οποίοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στη θηριωδία, την οποία εν τέλει οι ίδιοι υπέστησαν. Μετά τον πόλεμο, η Lengyel εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου και ίδρυσε Βιβλιοθήκη Μνήμης, με αποστολή την ενεργό εκπαίδευση των μελλοντικών γενεών αναφορικά με το Ολοκαύτωμα, άλλες γενοκτονίες, καθώς και με τη σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έγινε για εκείνη σκοπός ζωής οι επόμενες γενεές να γνωρίσουν τις φρικαλεότητες του Άουσβιτς, ώστε καμία κοινωνία να μην ξαναέρθει αντιμέτωπη με κάτι παρόμοιο.

 

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, αναγνωρίζοντας τη σημασία της εκπαίδευσης για το Ολοκαύτωμα, υπέγραψε το 2018 Μνημόνιο Συνεργασίας με το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας και το Ινστιτούτο «Olga Lengyel», μέσω του οποίου παρέχονται υποτροφίες σε 10 σχολεία που πραγματοποιούν εκπαιδευτικά προγράμματα για το Ολοκαύτωμα, προκειμένου να καλυφθούν σχετικές υλικοτεχνικές ανάγκες. Επιπλέον, με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, πραγματοποιούνται επιμορφωτικά σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς για τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, ενώ το βιβλίο της «Πέντε καμινάδες» μεταφράζεται στα Ελληνικά και θα διανεμηθεί δωρεάν στους δεκάδες εκπαιδευτικούς μας, που συμμετέχουν στα εκπαιδευτικά αυτά σεμινάρια.

 

Στους 400 εκείνους Έλληνες διδάξαντες αξιοπρέπεια και θάρρος, στους 60.000 Έλληνες Εβραίους, αλλά και στα εκατομμύρια ανθρώπων που εξοντώθηκαν συνολικά από το ναζιστικό καθεστώς, οφείλουμε όλες οι επόμενες γενεές να αποτίουμε φόρο τιμής. Με όπλο μας τη γνώση, διασφαλίζοντας την ιστορική μνήμη και την ενδελεχή μελέτη και διδασκαλία των γεγονότων, ώστε να μη μείνει ποτέ ξανά καμία χαραμάδα ανοιχτή, που θα επιτρέψει την αναβίωση του φασισμού, του ναζισμού, του αντισημιτισμού, της μισαλλοδοξίας. «Πρέπει να αποτρέψουμε να επαναληφθούν παρόμοιες φρικαλεότητες. Οι άνθρωποι πρέπει να ενώνονται τη στιγμή που υπάρχει κίνδυνος. Όταν κινδυνεύει μία ομάδα, κινδυνεύουμε όλοι μας». Olga Lengyel. Εις μνήμην.